De Irving S. Gilmore Music Library in New Haven, Connecticut (zo’n 100 km. van New York City), bewaart vanaf 10 september 2019 ‘de Horowitz’ van Frans. De bibliotheek bevat geluid, beeld en papieren materiaal gerelateerd aan muziek en is onderdeel van de befaamde Sterling Memorial Library van Yale University.

De buste staat in een kast van de service of circulation desk van de muziekbibliotheek, die ligt aan het ‘hoofdkruispunt’ voor de bieb. Dat betekent dat er elke dag veel mensen langskomen. Op ongeveer 1 mijl vanaf daar ligt het Horowitz materiaal opgeslagen, wat dus in feite dé Horowitz-bibliotheek is. Hieronder zie je een foto van de circulation balie met daarachter de kast.

In de kast staan ook bustes van Rachmaninoff (links), Virgil Thomson en Charles Ives (rechts), waarvan ook archieven zijn aangelegd.

Hieraan is Horowitz toegevoegd, naast een nieuwe Horowitz cd-set en een Horowitz video-set.

De muziekbibliotheek is 20 jaar geleden gebouwd in een van de twee binnentuinen van het Sterling Memorial en bevat drie etages.

Sterling Memorial is een iconisch gebouw uit de jaren 30 van de vorige eeuw, op de Yale campus, tussen York, High en Wall Street:

Het interieur doet daar niet voor onder:

Andersom:

De directeur van de Gilmore Music Library heeft de volgende dankbetuiging geschreven:

Het heeft enorm lang geduurd, maar de buste van Horowitz, die is bestemd om ergens op een publieke plek te ‘exposeren’, is eindelijk klaar. Inmiddels alweer even (een jaar), maar de volgende stap was het vinden van de beste plek. Het maken duurde erg lang, omdat de bronsgieter (gelukkig) erg perfectionistisch is, en verschillende koppen heeft gemaakt, waarover hij steeds niet helemaal tevreden was. Ondertussen moest hij ook nog zijn werkplaats verhuizen en waren er waarschijnlijk klanten die meer haast hadden. Want die heb ik niet. Wat is er tijdlozer dan een Horowitz van Frans Giebels? Belangrijkste voor mij is dat wij nog leven om het mee te maken. 😉 Overigens beschouw ik de bronsgieter ook als een kunstenaar, en die wil ik vooral niet pushen.

Eerst maar even een foto van het exemplaar:

De enige imperfectie is wat mij betreft de 0,5 graden scheve stand van de camera, en het ontbreken van de dubbele strik op rechts (aan de bovenkant). Je moet het waarschijnlijk weten om het te zien. Gelukkig is dat de enige beschadiging aan het origineel.

Mijn eerste idee van een geschikte publieke plek was het voormalige Sweelinck Conservatorium in Amsterdam, zie dit bericht over de achtergrond daarvan. Echter zit in dat gebouw nu het Conservatorium Hotel, terwijl het huidige conservatorium elders is gehuisvest. Welke zou (het beste) passen? En op welke plek? Ook heb ik deze locatie overwogen. De eigenaar mailde mij in 2015 n.a.v. de aankoop en verkoop van een Erard concertvleugel waar Frans bij betrokken was, en waarover de huidige eigenaar meer informatie wilde. De restaurateur moest net, zomaar ineens, aan Frans denken, toen hij dat telefoontje kreeg. Hij zocht op internet en kwam op deze site terecht. Ik zie nu dat hij naar Enkhuizen is verhuisd. Dan had ik de Keizersgracht toch fijner gevonden.

Ik heb gezocht naar familie van Horowitz en kwam bij Wanda Toscanini Horowitz terecht. Op Wikipedia vond ik het volgende: “Following Horowitz’s death in 1989, Wanda bought a 200-year-old farm house that she named “Pinci’s Acres” (Pinci was Wanda’s nickname for Horowitz) in Ashley Falls, Massachusetts, and stocked it with American antiques and Horowitz memorabilia.” In 2016 mailde ik die gemeente en kreeg ik de volgende reactie: “I’m not sure what happened to her antiques. One article lists some papers given to the New York Public Library. You may want to contact them.” Die ik vorige maand maar eens heb gemaild. De curator reageerde dankbaar en vond het een “beautiful object”, maar vroeg zich ook af ik Yale University nog niet had geprobeerd (zo niet, dan had hij zeker interesse). Enfin, zojuist gedaan.

Meestal meld ik pas iets als het klaar is, maar het duurt toch altijd langer dan verwacht, en de weg ernaar toe is vaak mooier dan de min of meer statische situatie waar we het zogenaamd voor doen. Er is op zich niks statisch aan kunst- en muziekliefhebbers die zich gaan verwonderen en laven aan de kop die beter lijkt op Horowitz dan de man zelf ooit deed, maar voor mij staat het ding straks gewoon ergens, en kan ik die plek hooguit toevoegen aan mijn reislijst. Maar laat ik de drie man en een paardenkop, of hoe het mag heten, dan in elk geval een stukje meenemen op deze reis. Bij dezen, we zijn nog steeds onderweg!