Andor Smeele heeft vandaag twee gietsels van Horowitz voltooid; een in aluminium en een in brons.
3 gedachten over “Horowitz nieuw”
Frank van Lamoen
Het zal 1987 geweest zijn of een jaar later, toen ik in het Sweelick conservatorium met Frans een masterclass bijwoonde die werd gegeven door de Hongaarse pianist György Sebök (1922-1999).
Haast onvermijdelijk stond Franz Liszt op het programma, met honderden noten per minuut, door alle deelnemers virtuoos gebracht.
Sebök liet zich nauwelijks uit over het spel van de jonge pianisten maar vroeg de studenten naar hun houding als uitvoerend musicus in de samenleving. Hij stelde ze eerder ‘existentieel’ dan muzikaal op de proef. In mijn beleving speelden ze daarna beter, althans transparanter, maar misschien waren ze gewoon op hun gemak gesteld.
Frans rende naar huis en gaf Sebök na afloop het beeld van Horowitz dat hij had gemaakt.
Werken van Mozart en Chopin door Wibi Soerjadi. Gehoord: 24/5. Muziekcentrum Vredenburg, Utrecht. Herh.: 26/5 Kampen; 29/5 Nijmegen. Werken van Chopin en Schumann door Bella Davidovich. Gehoord: 24/5. Concertgebouw Amsterdam.’Sommige musici zijn heel gelukkig, want ze worden niet gehinderd door de muziek’, zei de oude meesterpianist Gyorgy Sebok tien jaar geleden tijdens een masterclass aan het Sweelinck Conservatorium in Amsterdam. Waarmee hij, voegde hij er snel aan toe, niet wilde zeggen dat de briljante student die zojuist een technisch verbluffende Rachmaninov had laten horen, al tot die categorie behoorde. ‘Speel eens een paar stukken die je niet leuk vindt. Doe het voor het te laat is’, luidde het advies.Dat was mei 1988, nog voor deze student in 1989 als jongste deelnemer de derde prijs van het Liszt Concours in Utrecht won; nog voor hij met de hoogst mogelijke onderscheiding afstudeerde en nog voor hij in 1992 op Koninginnedag de door hemzelf gecomponeerde ‘Koninginnedag-parafrase’ aan het koninklijk paar voorspeelde. Wibi Soerjadi, want die was het toen bij Sebok, is sindsdien uitgegroeid tot een fenomeen. Van zijn nieuwste cd ‘Wibi Soerjadi plays Chopin’ zijn er ruim een maand na verschijning al meer dan 25 duizend exemplaren verkocht.Hij speelde zondag in het Utrechtse Vredenburg Chopin, tijdens één van de laatste concerten in zijn Lentetournee. Spelen kan hij, dat lijdt geen enkele twijfel. Soerjadi beschikt over een stel vingers waarvoor geen barrière bestaat en geen snelheid te hoog is. Maar het blijft bij spelen alleen. Soerjadi laat kunststukjes horen van het merk Soerjadi ten behoeve van de firma Soerjadi en Chopin staat er wat vergeten bij. De noten zijn er, maar een warmbloedig betoog komt er niet uit voort.’Als je kunstenaar wilt zijn, moet je naar het mysterie zoeken’, zei Sebok tijdens die gedenkwaardige masterclass. En het mysterie Chopin openbaarde zich toen luttele uren na Soerjadi’s optreden de van oorsprong Russische pianiste Bella Davidovich het podium van de grote zaal in het Amsterdamse Concertgebouw besteeg.Wat er van de walsen, etudes en nocturnes die Soerjadi speelde voornamelijk in herinnering bleef, was een enorme hoop noten. Wat het concert van Davidovich tot een onvergetelijke gebeurtenis maakte, zijn de details die zich in het geheugen hechten als dierbare souvenirs: de tinkelende, zacht en superieur wiegende discant in de Berceuse in Des; het dalende sext-interval in de opening van het Andante spianato; het gevoel van loutering wanneer een thema na modulatie terugkeert.Soerjadi lonkt met virtuositeit en snelheid en trekt een façade op van klatergoud. Davidovich, die deze zomer haar zeventigste verjaardag viert met concerten op 15 en 16 juli in de Robeco-serie in Amsterdam en in augustus te gast is bij het Delftse kamermuziekfestival van Isabelle van Keulen, leidt haar luisteraars eenvoudig mee naar het onbekende schemerduister áchter de noten.Dat is de betovering van Bella Davidovich en tegenover dat mysterie staat het raadsel van de platina cd’s en uitverkochte zalen van publiekslieveling Wibi Soerjadi.
Het zal 1987 geweest zijn of een jaar later, toen ik in het Sweelick conservatorium met Frans een masterclass bijwoonde die werd gegeven door de Hongaarse pianist György Sebök (1922-1999).
Haast onvermijdelijk stond Franz Liszt op het programma, met honderden noten per minuut, door alle deelnemers virtuoos gebracht.
Sebök liet zich nauwelijks uit over het spel van de jonge pianisten maar vroeg de studenten naar hun houding als uitvoerend musicus in de samenleving. Hij stelde ze eerder ‘existentieel’ dan muzikaal op de proef. In mijn beleving speelden ze daarna beter, althans transparanter, maar misschien waren ze gewoon op hun gemak gesteld.
Frans rende naar huis en gaf Sebök na afloop het beeld van Horowitz dat hij had gemaakt.
Klatergouden façade of dierbare details
MUZIEK..
PAY-UUN HIU 26 mei 1998, 00:00
Werken van Mozart en Chopin door Wibi Soerjadi. Gehoord: 24/5. Muziekcentrum Vredenburg, Utrecht. Herh.: 26/5 Kampen; 29/5 Nijmegen. Werken van Chopin en Schumann door Bella Davidovich. Gehoord: 24/5. Concertgebouw Amsterdam.’Sommige musici zijn heel gelukkig, want ze worden niet gehinderd door de muziek’, zei de oude meesterpianist Gyorgy Sebok tien jaar geleden tijdens een masterclass aan het Sweelinck Conservatorium in Amsterdam. Waarmee hij, voegde hij er snel aan toe, niet wilde zeggen dat de briljante student die zojuist een technisch verbluffende Rachmaninov had laten horen, al tot die categorie behoorde. ‘Speel eens een paar stukken die je niet leuk vindt. Doe het voor het te laat is’, luidde het advies.Dat was mei 1988, nog voor deze student in 1989 als jongste deelnemer de derde prijs van het Liszt Concours in Utrecht won; nog voor hij met de hoogst mogelijke onderscheiding afstudeerde en nog voor hij in 1992 op Koninginnedag de door hemzelf gecomponeerde ‘Koninginnedag-parafrase’ aan het koninklijk paar voorspeelde. Wibi Soerjadi, want die was het toen bij Sebok, is sindsdien uitgegroeid tot een fenomeen. Van zijn nieuwste cd ‘Wibi Soerjadi plays Chopin’ zijn er ruim een maand na verschijning al meer dan 25 duizend exemplaren verkocht.Hij speelde zondag in het Utrechtse Vredenburg Chopin, tijdens één van de laatste concerten in zijn Lentetournee. Spelen kan hij, dat lijdt geen enkele twijfel. Soerjadi beschikt over een stel vingers waarvoor geen barrière bestaat en geen snelheid te hoog is. Maar het blijft bij spelen alleen. Soerjadi laat kunststukjes horen van het merk Soerjadi ten behoeve van de firma Soerjadi en Chopin staat er wat vergeten bij. De noten zijn er, maar een warmbloedig betoog komt er niet uit voort.’Als je kunstenaar wilt zijn, moet je naar het mysterie zoeken’, zei Sebok tijdens die gedenkwaardige masterclass. En het mysterie Chopin openbaarde zich toen luttele uren na Soerjadi’s optreden de van oorsprong Russische pianiste Bella Davidovich het podium van de grote zaal in het Amsterdamse Concertgebouw besteeg.Wat er van de walsen, etudes en nocturnes die Soerjadi speelde voornamelijk in herinnering bleef, was een enorme hoop noten. Wat het concert van Davidovich tot een onvergetelijke gebeurtenis maakte, zijn de details die zich in het geheugen hechten als dierbare souvenirs: de tinkelende, zacht en superieur wiegende discant in de Berceuse in Des; het dalende sext-interval in de opening van het Andante spianato; het gevoel van loutering wanneer een thema na modulatie terugkeert.Soerjadi lonkt met virtuositeit en snelheid en trekt een façade op van klatergoud. Davidovich, die deze zomer haar zeventigste verjaardag viert met concerten op 15 en 16 juli in de Robeco-serie in Amsterdam en in augustus te gast is bij het Delftse kamermuziekfestival van Isabelle van Keulen, leidt haar luisteraars eenvoudig mee naar het onbekende schemerduister áchter de noten.Dat is de betovering van Bella Davidovich en tegenover dat mysterie staat het raadsel van de platina cd’s en uitverkochte zalen van publiekslieveling Wibi Soerjadi.
Bron: http://www.volkskrant.nl/recensies/klatergouden-facade-of-dierbare-details~a458813/
Pingback: Horowitz publiek toegankelijk | Frans (Franciscus Maria) Giebels - Memento